Ψάχνει να βρει κάτι,ένα λόγο να συνεχιζει
Δεν υπάρχει λόγος, δεν υπάρχει νόημα, δεν υπάρχει γυρισμός
Έχασε το κλειδί, γι' αυτό περιπλανιέται συνεχώς
Μαζί της, μόνο μια φορεσιά ρούχα και η μάσκα
Ναι, ναι!Εκείνη που φορούσε όταν την είδες
Και φαινόταν τόσο μα τόσο χαρούμενη
Περπατούσε με τα χέρια, σκαρφιζόταν διάφορα παιχνίδια
και χόρευε σαν τρελή
Όλα για να την προσέξεις και να γελάσεις
~να γελάς, μόνο να γελάς~
Είναι η άμυνα, ο τρόπος παροδικής φυγής
Όταν μένει μόνη βγάζει τη μάσκα
τη μάσκα που πάλιωσε και άρχισε να ξεφλουδίζει το χρώμα
Και σκουπίζει τον ιδρώτα και τα δάκρυά της
Τι; Αν είναι τρελή; Όχι, όχι, απλά δεν ξέρει πώς...
Πώς να διώξει τη σκέψη
Πώς να βρει την ουσία και να πάψει τις μνήμες
Και ο φόβος γι' αυτό που νιώθει;
Παραμένει...και δυναμώνει...
Και τι είναι αυτό που νιώθει τελικά;Νιώθει;
Άκρη του σχοινιού; άφαντη
μοιάζει να μην έχει τέλος
Παρ' όλα αυτά ελπίζει
ελπίζει κυρίως η άκρη να μην είναι θηλιά
Και να μην πονέσει...
Εγώ; Πώς τα ξέρω όλα αυτά;....
Ακόμα αναρωτιέσαι;