δειλή, ε δειλή

σκαρφαλώνω στους τοίχους
γίνομαι ένα με το πάτωμα
προσπαθώ να χωρέσω στις χαραμάδες
οτιδήποτε για να δώσω ένα νόημα στη ζωή μου
μέσα στο δικό μου μικρόκοσμο
μέσα σ' αυτό δωμάτιο
και ξέρω ότι χρειάζεται απλά να ανοίξω την πόρτα
θα στέκεσαι ακριβώς απ' έξω
τόσο καιρό στην ίδια θέση
με το ίδιο παγωμένο βλέμμα
που υπόσχεται το απόλυτο τίποτα
που κάνει κάθε μέρος του σώματός μου να ανατριχιάζει
ξέρω ότι δεν μπορώ να σε αντιμετωπίσω
όχι τώρα,όχι έτσι
και καταλήγω να προτιμώ το δωμάτιο
τους 4 τοίχους
εμένα,μόνο

παιχνίδια εγκεφάλου σε συνεργασία με αυτή την τρόμπα που σημειώνουμε σε παγκάκια και βιβλία και τσάντες

Κάποια μέρα θα βγω,το ξέρω
Το είδα,είδα τον τρόπο
Μη ρωτήσεις πού και πώς
Απλά το είδα,ή έτσι νόμισα
Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία
Το θέμα είναι ότι το ξέχασα
Ίσως και να το ξέχασα εσκεμμένα
Ίσως και να μην είναι τόσο άσχημα εδώ
Ίσως και να βολεύτηκα μέσα στην πλάνη
Είμαι ασφαλής
Το μόνο που μπορεί να με βλάψει είναι το ίδιο μου το μυαλό
Ούτε καν εσύ,ούτε κανένας άλλος που δεν είναι εσύ
Δεν προσπαθώ να θυμηθώ τον γαμημένο τρόπο
Θα έρθει από μόνος του
Θα έρθεις από μόνος σου

διάλογος

Τους είπα κάπου εκεί έξω είναι το άλλο μου μισό
Μου 'παν δεν υπάρχει αληθινός έρωτας
Τους είπα θέλω να χαμογελάω
Μου 'παν δεν ταιριάζει με την περίσταση
Τους είπα θέλω να γυρίσω τον κόσμο όλο
Μου 'παν δεν έχεις τα χρήματα
Τους είπα θα γίνω μεγάλη
Μου 'παν από μεγάλους πήξαμε
Τους είπα θέλω να βοηθήσω όσους έχουν ανάγκη
Μου 'παν είναι μάταιο,είναι χαμένοι,είμαστε χαμένοι
Τους είπα δεν αντέχω άλλο
Μου 'παν δεν τους νοιάζει
Τους είπα θέλω να δω φως
Μου 'παν το κρατάνε γι' άλλους
Τους είπα λείπουν τα φτερά μου
Μου 'παν ναι,στα έκοψαν
Τους είπα υπάρχει δρόμος στην ευτυχία
Μου 'παν ελπίδα δεν υπάρχει
Τους είπα θα φύγω
Μου 'παν δεν μπορείς,προσπάθησες πολλές φορές
Τους είπα άι στο διάολο
Μου 'παν στην κόλαση είσαι

ναι,λες και δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου..
μπορώ να σε διαβάσω πια,να σε αμφισβητήσω πριν καν διαφωνήσω μαζί σου
να ενθουσιαστώ με αυτό που σκέφτηκες πριν καν μου το πεις
σε έμαθα,σε έκανα κομμάτι του εαυτού μου, ολόδικό μου
τρόμαξέ με λίγο,κάνε κάτι που δεν περιμένω
αιφνιδιασμός,αυτό χρειάζεται


κρατάς πάντα αυτή την ελάχιστη απόσταση
δεν ξέρω αν είναι απόσταση ασφαλείας ή απόσταση αναπνοής
συγχύζομαι μα με εξιτάρει ταυτόχρονα
μπερδεύω τα συναισθήματά μου
έτσι έχω συνηθίσει να κάνω,δεν έχω ιδέα γιατί,απλά το κάνω
με σένα συμβαίνει συνέχεια
τίποτα ξεκάθαρο,όλα κουβαριασμένα
έτσι σε έμαθα
έτσι σε χάνω
έτσι χάνομαι

πνιγμένο ουρλιαχτό

Πάλι μ'έχει πιάσει αυτή η τρελή επιθυμία
Θέλω να ουρλιάξω,με όλη μου τη δύναμη
Να βγάλω στη φωνή μου όσο συναίσθημα έχω
Μα όλοι κοιμούνται,δε γίνεται
Και πάλι,δε θα το έκανα
Θα τρόμαζα από το συναίσθημα,θα κρυβόμουν πάλι κάτω από το πάπλωμα
Όπως παιδί.
Κι αν δεν ήταν ο φόβος,κι αν όντως τολμούσα να το κάνω
Θα άκουγες;
Άσκοπο,ας μείνει και σήμερα εγκλωβισμένο,πνιγμένο στο μαξιλάρι
Άλλη φορά

Άρρωστοι είστε
Σάπιοι.κενοί
Σιχαίνομαι τα πάντα σε 'σας
Με καταστρέφετε,με αδειάζετε
Την άνοιξη τη συνδυάσατε με την οικονομική άνθιση
Λατρεύω τα λουλούδια,μισώ τα χρήματα
Χάνω τον εαυτό μου,με προδίδει το μυαλό μου
Απελπίζομαι
Είμαι μικρή για να χωρέσω τόση αηδία
Είμαι μικρή για να αντέξω τόση φθορά
Φθορά όλων όσων περίμενα να ζήσω,όλων όσων βιαζόμουν να νιώσω
Στο διάολο το σύστημά σας,στο διάολο και σεις
Τα όνειρα γκρεμίζονται πριν καν ονειρευτώ
Όσα θα ζούσα με προσπερνούν
Δεν τα ζω
Δεν ζω,απλά υπάρχω
Με εγκαταλείπει σιγά σιγά η ψυχή μου
Την κοιτάω να απομακρύνεται και γελάω υστερικά
Τι άλλο μπορώ να κάνω;
Με έχετε αφοπλίσει,με έχετε εγκλωβίσει
Κουβάρι έγινα,μαζεύτηκα στη γωνία
Και πέθανα