δειλή, ε δειλή

σκαρφαλώνω στους τοίχους
γίνομαι ένα με το πάτωμα
προσπαθώ να χωρέσω στις χαραμάδες
οτιδήποτε για να δώσω ένα νόημα στη ζωή μου
μέσα στο δικό μου μικρόκοσμο
μέσα σ' αυτό δωμάτιο
και ξέρω ότι χρειάζεται απλά να ανοίξω την πόρτα
θα στέκεσαι ακριβώς απ' έξω
τόσο καιρό στην ίδια θέση
με το ίδιο παγωμένο βλέμμα
που υπόσχεται το απόλυτο τίποτα
που κάνει κάθε μέρος του σώματός μου να ανατριχιάζει
ξέρω ότι δεν μπορώ να σε αντιμετωπίσω
όχι τώρα,όχι έτσι
και καταλήγω να προτιμώ το δωμάτιο
τους 4 τοίχους
εμένα,μόνο