συζητώντας με την Ε. απ' την αρχή

οι ισορροπίες - το νου σου! - είναι λεπτές
κι εγώ αρκετά αδύναμη- όσο δυνατή κι αν δείχνω
για να σηκώσω στους ώμους μας τη συλλογική μας ατολμία
ναι, θυμάμαι, είχαμε συμφωνήσει. Δίκιο έχεις. Οι κανόνες ήταν ξεκάθαροι.
¨δοκιμαστικό¨ το ονομάσαμε.
ε,λοιπόν, ξέρεις κάτι;
Λέω να σου σφίξω το χέρι
- ιδρωμένο ακόμη από τον άγριο χορό της χθεσινής ημέρας -
- και τον βυθισμένο στα λάθη και τις ενοχές της προχθεσινής-
και η αδυναμία θα φαντάζει μακρινή ανάμνηση γιατί
σήμερα θα αγωνιστούμε.
Παραγκωνίζοντας εκείνη τη φωνούλα που δε λέει να σωπάσει
και τα πρωινά κραυγάζει - και τις νύχτες ουρλιάζει!-
¨θα αποτύχετε, αγαπητές μου!¨
Τι κι αν είμαι επιπόλαια, είσαι κτητική
τι κι αν είσαι ανισόρροπη, είμαι περισσότερο
είμαι, είσαι και είμαστε μάλλον δειλοί -να ρισκάρουμε-
και σίγουρα φοβισμένοι - μήπως τελικά ερωτευτούμε.

[έτσι κλείσαμε συνωμοτικά το μάτι η μία στην άλλη

η συμφωνία μας υπογράφηκε

τη σφραγίσαμε με ένα φιλί

την αθετήσαμε με το επόμενο.]